27 Mayıs 2025’te sona eren Nepal yolculuğum, sadece bir seyahat değil, hayatımın en derin manevi deneyimlerinden biriydi. Burasının dünyanın enerji merkezlerinden biri olduğunu hep duymuştum. Katmandu Havalimanı’na adım attığım anda bu sözlerin gerçekliğini hissettim. Zaman durmuş gibiydi; modern dünyanın gürültüsünden uzak, bin yıllık bir huzura yolculuk başlamıştı.
Nepal halkının iç huzuru, dinginliği ve hayatı olduğu gibi kabul eden bakış açıları beni derinden etkiledi. Hindu tapınaklarında mistik bir atmosfer eşliğinde dolaşırken, bir anda Budizm’in derin öğretileriyle karşılaştım. Lamaların yaşadığı manastırda geçirdiğim bir gecede Puja ritüellerine katılmak, ruhumu arındıran eşsiz bir deneyim oldu. Sevgiyle karşılandım, ikram edilen tsampa çayı ile adeta bu kültürle bütünleştim.
Dua çarklarına dokundum, her dönüşlerinde hayatımda yeni bir sayfa açılıyormuş gibi hissettim. En unutulmaz an ise, kadim bir Himalaya şamanı ile geçirdiğim saatlerdi. Şaman davulunun ritmiyle içimdeki ataların sesiyle buluştum. Şifa veren ritüel, doğanın kadim gücünü bedenimde hissetmemi sağladı.
Ve sonunda Himalaya sıradağları…
Tüm görkemiyle karşımda duran Everest, hayallerimin ötesinde bir mucizeydi. Şehirden, kalabalıktan, renklerden ve kokulardan uzak, sadece doğanın değişmeyen gücüyle baş başa idim.
Bu dokuz günlük yolculukta, ait olduğum ülkeyi, ailemi ve işimi unuttum. Bana bu deneyimi sevgiyle yaşatan rehberim sayesinde Nepal’de sadece bir turist değil, bir dost ve ailelerinin bir parçası oldum.
Hoşça kal Nepal… Kalbimde bir yer açtın, bir gün mutlaka yeniden buluşacağız.
TÜRNAZ ALTINSOY
